Mashairi 5 ya Kuvutia ya Desi juu ya Uhamiaji

Mashairi ya Desi yanafunua athari za uhamiaji kwa Waasia Kusini. Kwa hivyo, tunachunguza mashairi matano juu ya uhamiaji haswa.

Uhamiaji huathiri kila mtu tofauti, lakini ulimwenguni kila mhamiaji ana mapambano sawa. Kujifunza lugha mpya na kuunda kitambulisho kipya sio mchakato rahisi.

Mashairi yafuatayo yanaangazia mapambano ambayo wahamiaji wote hupitia.

Wanawake wanaogoma wanaripoti kwamba Waasia Kusini walihamia Uingereza na Amerika baada ya 1947 kwa sababu anuwai.

Baadhi yao walihamia kuishi na familia zao ambazo tayari zilikuwa hapo. Wengine walitoroka vita au kwa hali bora za kiuchumi na kielimu.

Wahamiaji ambao walizaliwa katika nchi ya kigeni mara nyingi huwa katika limbo ambapo wanahisi kama sio wa popote.

Watu katika nchi zao mara nyingi hukidhi utamaduni wa Magharibi. Walakini, maisha ya wale wanaohama mara nyingi huwa tofauti sana.

Idadi ya watu wasio na sifa ya nchi ya nyumbani hawaoni wahamiaji kama mmoja wao na watu waliozaliwa katika nchi ya kigeni wanapata shida kuelewa mizizi na urithi wao.

Baadhi ya uzoefu wa kihemko wa wahamiaji huingiliana kwa karibu. Huzuni, hamu, na kutengwa kwa wahamiaji huonyeshwa katika mashairi haya juu ya uhamiaji.

Minority na Imtiaz Dharker

Nilizaliwa mgeni.
Niliendelea kutoka hapo
kuwa mgeni kila mahali
Nilikwenda, hata mahali hapo
kupandwa na jamaa zangu,
mizizi ya miguu sita hupuka mizizi,
vidole na nyuso zao zikisukuma juu
shina mpya za mahindi na miwa.
Kila aina ya maeneo na vikundi
ya watu ambao wana kupendeza
historia ingekuwa, karibu kabisa,
jitenge mbali na mimi.
Sifai,
kama shairi lililotafsiriwa machachari;
kama chakula kilichopikwa katika maziwa ya nazi
ambapo unatarajia ghee au cream,
ladha isiyotarajiwa
ya kadiamu au mwarobaini.
Kuna siku zote mahali hapo
lugha hupinduka
kwa ladha isiyo ya kawaida;
ambapo maneno huanguka juu
ujanja wa ujinga kwenye ulimi;
ambapo sura huteleza,
mapokezi ya picha
haijaangaliwa kabisa, imeainishwa na mzuka,
ambayo inaashiria, katikati yao,
mgeni.
Na kwa hivyo mimi hukwaruza, mwanzo
kupitia usiku, kwa hii
kuongezeka kwa gamba kwenye nyeusi na nyeupe.
Kila mtu ana haki
kupenyeza kipande cha karatasi.
Ukurasa haupigani.
Na, ni nani anayejua, mistari hii
inaweza kujikuna njia yao
ndani ya kichwa chako -
kupitia mazungumzo yote ya jamii,
familia, vijiko vilivyojaa,
watoto wanaolishwa -
kuhamia kitandani kwako,
squat nyumbani kwako,
kula kona yako kwenye kona,
mpaka, siku moja, mtakapokutana
mgeni akipunguza barabara yako,
tambua unaijua sura
kilichorahisishwa kwa mfupa,
angalia macho yake yaliyotengwa
na kuitambua kama yako mwenyewe.

imtiaz dharker alizaliwa Lahore nchini Pakistan. Alihamia Scotland, Glasgow akiwa msichana mdogo.

Katika shairi lake Wachache, Imtiaz Dharker afunua mkanganyiko juu ya kitambulisho chake mwenyewe kama mhamiaji.

Anaelezea hisia ya kuhama ambayo hutokana na kuwa mgeni. Imtiaz ni wa kigeni ambapo alizaliwa na katika nchi yake mwenyewe.

Uwakilishi wa lugha huonyesha mgawanyiko wa ndani wa kitambulisho. Kwa sababu hiyo, wageni wanaona ulimwengu unaowazunguka tofauti.

Ladha ya ulimi wetu wenyewe huwa haijulikani hata kwetu. Ladha iliyobaki ni ile ya isiyo ya ushirika.

Watu ambao sio wahamiaji hawawezi kuhusika na uzoefu wa wahamiaji ambao huleta upweke na kutengwa kwa wahamiaji.

Picha ya sukari, maze, na watoto hufunua hamu ya mwandishi. Imtiaz Dharker anatamani sana mandhari ya Punjab nchini Pakistan.

Mwisho wa shairi huleta faraja kwa sababu mgeni yeyote mtaani anaweza kuelewa maumivu yetu.

Mashairi juu ya uhamiaji kama huu hutusaidia kukosa nchi yetu katika mikono salama ya uelewa na faraja ya Imtiaz Dharker.

Wimbo Wa Wahamiaji na Tishani Doshi

Tusiseme juu ya siku hizo
maharage ya kahawa yalipojaa asubuhi
na tumaini, wakati vichwa vya mama zetu
zilizotundikwa kama bendera nyeupe kwenye laini za kuosha.
Wacha tuseme juu ya mikono mirefu ya anga
ambayo ilikuwa ikitutanda jioni.
Na mbuyu-hebu tusifuatilie
sura ya majani yao katika ndoto zetu,
au kutamani kelele za wale ndege wasio na jina
ambayo iliimba na kufa katika mianya ya kanisa.
Tusiseme juu ya wanadamu,
kuibiwa kutoka vitandani mwao usiku.
Tusiseme neno
kutoweka.
Tusikumbuke harufu ya kwanza ya mvua.
Badala yake, wacha tuzungumze juu ya maisha yetu sasa-
milango na madaraja na maduka.
Na wakati tunaumega mkate
katika mikahawa na kwenye meza za jikoni
na ndugu zetu wapya,
tusiwape mzigo kwa hadithi
ya vita au kuachana.
Wacha tutaje marafiki wetu wa zamani
ambao wanafunuliwa kama hadithi za hadithi
katika misitu ya wafu.
Kuwapa majina hakutawaleta tena.
Wacha tukae hapa, na subiri siku zijazo
kufika, kwa wajukuu kuzungumza
kwa lugha za uma kuhusu nchi
sisi mara moja tulitoka.
Tuambie juu yake, wanaweza kuuliza.
Na unaweza kufikiria kuwaambia
ya anga na maharage ya kahawa,
nyumba ndogo nyeupe na barabara zenye vumbi.
Unaweza kuweka kumbukumbu yako juu
kama mashua ya karatasi chini ya mto.
Unaweza kuomba kwamba karatasi
ananong'ona hadithi yako kwa maji,
kwamba maji huiimbia miti,
kwamba miti huomboleza na kuomboleza
kwa majani. Ukikaa kimya
na usiseme, unaweza kusikia
maisha yako yote ujaze ulimwengu
mpaka upepo ndio neno pekee.

Tishani Doshi alizaliwa Madras (Chennai), India na kuhitimu huko Baltimore, Maryland, USA. Kisha akarudi India.

Kazi yake imechapishwa nchini India, Amerika, Uingereza na The Caribbean.

Katika hii shairi, Tishani anaunganisha mlolongo wa kumbukumbu zake za utoto na maisha yake ya sasa.

Huanza na kumbukumbu za asubuhi, mbingu na vitambaa vya mama. Kumbukumbu hizo hubadilika kuwa macho ya mji mkuu "milango na madaraja na maduka".

Picha zinazojumuisha maelezo ya hisia huzungumzia hamu ya nchi ya Tishani.

Maharagwe ya kahawa hushirikisha hisia ya harufu. Kugusa mkate.

Mwanzoni mwa shairi, Tishani Doshi anakanusha kupita kwa wakati na kumbukumbu kwa kurudia "Wacha tuseme juu ya…". Walakini, anahitimisha shairi hilo kwa sauti nzuri.

Kuna matumaini kwamba kumbukumbu zetu zitapitishwa kwa wengine. Kumbukumbu zetu ni kama mwendo wa kuishi kwetu.

Juu ya Uhamiaji na Prageeta Sharma

Baada ya kudhalilishwa mtu anaendelea hati ya kitambulisho.
Shughuli, magonjwa, viboko, mambo ya kibabe baada ya hali hiyo,
moja ambayo mtu anaangalia jinsi mtu ni ahadi,
ni jinsi gani mtu sio jirani, mtapeli, mzungu. Jinsi mtu sio mzuri
Ndoto iliyofungwa kwa upendo usiochoka, iliyosisitizwa kwa skrini pana.
Kwa hivyo kuna mtu alikua, katika ugonjwa wa kahawa, kuvinjari kamusi
kwa hasira ya neno haki ya kumwagika-

Baada ya kufadhaika kwa ghadhabu, mtu huendelea baadaye
ya kutokuwa na marafiki Jumanne au kupiga kelele kali wakati hakuna kitu kilichopungua
hadi saa kumi na moja na wimbi lilipungua kwa hali yake ya faragha ambapo ilipo
hakuwa na uhusiano wowote na mwambao au miezi, na udhalilishaji ulikaa juu ya mpenzi wake
goti, akisalimiana na matajiri wa eccentric na glasi ya saa na nguvu kama hiyo
ghadhabu imewekwa kama rangi nzuri kwa sheen ya hudhurungi.
Kutulia katika njia ambayo huchochea umati kwa miguu yake kudai mkutano huo
kwa nia ya faida ya kibinafsi bila ufalme, bila ya
aibu ya kutikisa kichwa cha mtu, ya kuipumzisha chini ya ardhi, kuishi kwa idhini katika
uhamiaji na sahani mbaya kwa uchumi lakini inafanya kazi milele
ngumu sana. Kwa hivyo bila mpango, kwa zaidi ya kile mtu alifanya kabla ya ukosefu wa hadhi aliimba opera. Na
alipanga maoni yote, kabla ya hasira kumpiga risasi ndege ambaye alikuwa ameangalia kwa bidii ujio wote
na mambo.

Prageeta SharmaWazazi walihamia kutoka India kwenda Framingham, Massachusetts, USA, ambako alizaliwa.

Katika shairi hili, anaelezea kutoridhika kwake na maisha huko Amerika.

Shairi "Kwenye Uhamiaji" linazungumzia jinsi sio kila kitu kinakwenda kama ilivyopangwa. Kuhamia nchi iliyoendelea zaidi hakuahidi mafanikio.

Mtindo wa nathari huonyesha kabisa kuchanganyikiwa na mtego.

Utaratibu wa watumiaji wa taifa lenye mwelekeo wa mafanikio wa Amerika humeza wahamiaji.

Kujitahidi kuwa sawa na kawaida hakuvumili makosa. Hakuna huruma nyingi kwa wahamiaji katika nchi ambayo kila mtu anapaswa kufuata kanuni.

Kutotimiza ndoto za mtu hulazimisha wahamiaji kujiunga na utaratibu. Shida ni kwamba hajisikii kama yuko huko.

Ndege anayewakilisha ndoto mwishowe hufa chini ya shinikizo la maisha ya kufanya kazi na kutoridhika na wewe mwenyewe.

Mhamiaji na Tabish Khair

Inaumiza kutembea kwa miguu mpya:
Laana ya konsonanti, kutetemeka kwa vokali.

Na wewe ambaye nilijitolea ufalme
Kamwe siwezi kupenda kitu hicho nilikuwa.

Unapoangalia zamani zangu
Unaweza kuona
Tu
Magugu na mizani.

Mara moja nilikuwa na sauti.
Sasa nina miguu.

Wakati mwingine najiuliza
Ilikuwa biashara ya haki?

(Kulingana na 'Mermaid Kidogo' ya HC Andersen)

Shairi hili limetoka kwenye mkusanyiko wa kwanza wa Tabish Khair Mtu wa Kioo.

Maneno mafupi na nafasi pana kati ya tungo zinaonyesha utupu. Usumbufu na hamu ya Tabish Khair kwa nchi ya mtu ni dhahiri.

Hatakubaliwa kamwe na kupendwa katika nchi yake mpya. Utambuzi kwamba hawezi kuchukua nafasi au kukumbuka jinsi alivyohisi katika nchi yake ni jambo la kusumbua sana.

Tabish Khair anajuta na kuhoji uhamiaji wake katika shairi hili.

Tabish anakubali kuwa ni chungu kuanza tena katika nchi mpya kwa sababu inamaanisha kujenga upya na kujirekebisha. Inajumuisha pia kujifunza lugha mpya isiyojulikana kwa ulimi wake na taya.

Kwenye wavuti yake, Tabishi anafunua kwamba alifanya kazi kama kuosha vyombo na uchoraji nyumba wakati alihamia Denmark kutoka India.

Kamba mbili za mwisho zinarejelea 'Mermaid Mdogo'. Miguu yake mpya ni mfano wa mabadiliko katika mtu wa darasa la kufanya kazi. Kwa bahati mbaya, sauti yake na ubinafsi walipotea katika mchakato.

Mawingu ya Utukufu Yafuatayo na Vijay Seshadri

Ingawa mimi ni mhamiaji,
malaika aliye na upanga unaowaka anaonekana mzuri kwangu.
Anachomoa kamba ya velvet. Ananiingiza kwenye kilabu.
Shughuli zingine kwenye shimo la mosh, karamu hapa, kishika mkono huko,
pazia la kijivu lililopigwa chini juu ya lunette isiyo na kikomo,
Jupita katika awamu yake ya mpevu, kubwa,
vista ya maporomoko ya maji, na upinde wa mvua kwenye dawa,
hafla kadhaa za kupendeza, bango
ya gari la umeme la nus-pua ya siku zijazo-
ndani ni sawa kabisa na nje,
chini kwa mc katika spats za manjano.
Kwa nini malaika na upanga wa moto
kuleta kondoo na kupeana mbuzi,
na wanaume wenye darubini,
viwiko vinavyokaa kwenye baa za jeeps,
kuchungulia jangwani? Kuna mpaka,
lakini haijarekebishwa, hutetemeka, hutetemeka, huinuka
na kutumbukia katika mwelekeo wa saba usiofikirika
kabla ya kulipuka kwenye shamba la mahindi ya Dakota. Kwenye treni ya F
kwa Manhattan jana, nilikaa hela
kutoka kwa familia ya watu watatu wa Guatemala kwa sura yao -
maridadi na ya kizamani na Mayan—
na ni wazi kuwa hana hati kwa mfupa.
Hawakuonekana kuwa na wasiwasi. Mama alikuwa
akicheka na kubishana na binti
juu ya simu nzuri ya kugonga ambayo walikuwa wakicheza
mchezo wa video pamoja. Mvulana, labda watatu,
kudharauliwa ruckus yao. Nilitambua kashfa usoni mwake,
retrospective, maskless hasira ya kuanzishwa.
Alionekana kama mwanangu wakati mtoto wangu alitoka kwa mama yake
baada ya kazi ya masaa thelathini - kichwa kilipigwa,
midomo imevimba, ngozi imejaa na inaogofya
na damu na uzazi. Nje ya handaki iliyowaka
na ndani ya chumba baridi cha sauti kali.
Aliniangalia sawa na macho yake yaliyotokwa na damu.
Alikuwa na sauti kama ya Richard Burton.
Alikuwa na amri ya kuvutia ya maandishi kuu ya Kiingereza.
Nitafanya vitu kama hivyo, bado ni nini sijui,
lakini watakuwa vitisho vya dunia, alisema.
Alisema, mtoto huyo ni baba wa mtu huyo.

Shairi hili liliandikwa mnamo 1954.

Walakini, uzoefu wa wahamiaji ulioonyeshwa hapa ni sawa na mashairi ya kisasa. Inaonyesha kutengwa na upweke wa wahamiaji.

Marejeleo ya kibinafsi ya Vijay Seshadri hufanya shairi hili kuwa la karibu sana.

Kuzaliwa kwa mtoto wa mwandishi kulifanya athari kubwa kwake. Vijay Seshadri pia anarejelea malaika na dini yake.

Dini, kuzaliwa, na uhamiaji hushikilia hali ya kutabirika na hofu. Mshairi anashiriki matarajio ya mwanzo wake mpya kama mhamiaji.

Vijay Seshadri inawezekana anaongea juu ya uzoefu wake mwenyewe.

Kama mtoto mdogo wa watoto watano, alihama kutoka India kwenda Amerika huko Columbus, Ohio. Anaiandaa kwa kijana mdogo kwenye gari moshi kwenda Manhattan. Mvulana aliyechanganyikiwa na mwenye hasira anawakilisha hisia za mwandishi wakati wa uhamiaji.

Shairi linaonekana kama intuition ya mwandishi na sauti yake ya ndani. Anaangalia maisha yake kutoka nje. Hii inatoa maana ya pande nyingi kwa uhamiaji.

Kusoma mashairi haya juu ya uhamiaji wakati mgumu kunaweza kutusaidia kupona. Mashairi yanaweza kuongeza ufahamu wa shida za wahamiaji.

Kwa wahamiaji, wanaweza kuwapa faraja. Kwa wale sio wahamiaji wanapeana uzoefu wa kibinafsi wa mtu mwingine.

Katika bahari ya hofu, mashairi yanaweza kuwa tone la usalama. Kila ubeti ni wakati wa kutembelea nyumba yetu. Katika ushairi, tuna nafasi salama ya kutembelea tena nchi yetu katika kumbukumbu.