Chitra Soundar & Ulimwengu wa Kuandika Fasihi ya Watoto

Katika mazungumzo ya maarifa, tunachunguza maongozi, changamoto na mbinu ya Chitra Soundar ya kusimulia hadithi.

Chitra huandika vitabu vya picha na tamthiliya kwa ajili ya hadhira ya vijana, iliyochochewa na ngano kutoka India, ngano za Kihindu, na safari zake duniani kote.

Umaarufu wake unaenea duniani kote, na machapisho nchini Uingereza, Marekani, India, na Singapore.

Zaidi ya hayo, vitabu vyake vimetafsiriwa katika Kichina, Kijerumani, Kifaransa, Kijapani, na Kithai.

Kupitia hadithi zake, anashughulikia masuala kama vile afya ya akili, kwa mfano, kwa kutumia wahusika wanaokabiliana nao wasiwasi.

Kufuatia safari ya wahusika hawa huwasaidia wasomaji wachanga kuhisi wamesikika na kufungua mazungumzo chanya kuhusu kushinda masuala ambayo wanaweza kuhusika nayo.

Ni nini kilikuchochea kuhama kutoka benki ya uwekezaji hadi fasihi ya watoto?

Nilikuwa nikiandika kila wakati - haikuwa kama moja ilisimama na nyingine ikaanza.

Nilitumia wakati wangu wa likizo kwenda kuandika mafungo na niliandika kila asubuhi na wikendi ili kuunga mkono shauku yangu.

Ninapenda kusimulia hadithi na kuunda wahusika wapya na njia bora zaidi.

Kazi yangu ilikuwa ya mkazo na ubunifu wote kwa wakati mmoja na ilisaidia kuwa na burudani ya kufurahisha na ya ubunifu ambayo ilipunguza mkazo wa kazi ya watu wazima yenye shughuli nyingi.

Ni changamoto zipi ulikabiliana nazo ukihama kutoka kwa fedha hadi uchapishaji, na ulikabilianaje nazo?

Kama mhamiaji kutoka India kupitia Singapore, nilihitaji kazi yangu sio tu ili kunisaidia kifedha bali pia kunipa viza ya kuwa hapa.

Nilipokuwa nikiandika kila mara na polepole nikipata mwelekeo wangu katika uchapishaji, pia nilipanga mbele kwa ubunifu na kifedha.

Kurudi kwenye mizizi yangu ya ubunifu, nilitaka kukamilisha ujuzi wangu wa kuandika na uwezo wa kufanya, hasa katika hadithi ya mdomo.

Nilichukua kozi, nilikutana na washauri na kukagua sehemu ambazo ningeweza kutumbuiza - nilipoweza nilipumzika na kutumia wikendi yangu sio tu kuandika bali pia kusimulia hadithi.

Kisha nilipoamua kuwa ni wakati wa kuondoka, mwajiri wangu alinipa chaguo la kwenda kwa muda - walinihitaji kazini na nilihitaji likizo.

Kwa hivyo, niliacha kazi ya benki zaidi ya miaka miwili huku nikifanya kazi ya muda na kuandika kwa muda.

Na kisha nilipohisi ni wakati sahihi wa kuruka, niliacha na ninafurahi kusema, sijawahi kuangalia nyuma.

Je, unajumuishaje turathi mbili katika wahusika kama vile Nikhil na Jay, na kwa nini uwakilishi ni muhimu kwa watoto?

Familia za urithi mbili ni ulimwengu wa ajabu. Katika familia yetu wenyewe, tumechanganya mila na desturi nyingi, tunapika vyakula na kusherehekea sherehe kutoka kwa tamaduni zote mbili.

Kwa hiyo, nilipokuwa nikiandika mfululizo wa Nikhil na Jay ambapo utamaduni wa Kusini mwa India haujulikani sana, nilianzisha katika hadithi za kuvutia.

Kwa mfano, kuna hadithi kuhusu siku za kuzaliwa za nyota ambayo inaonyesha watoto wote kwamba siku za kuzaliwa haziadhimiwi kila wakati kwa keki na mishumaa.

Huku Nikhil na Jay Off kwenda India, watoto husherehekea Krismasi huko Chennai bila kupata mti wa Krismasi.

Bado wanataka Santa awatembelee lakini pia wanakumbatia pudding ya ndani - payasam badala ya mikate ya kusaga na sherry.

Watoto wanaposoma hadithi za Nikhil na Jay, wanaona jinsi Nikhil na Jay wanavyowaita jamaa zao au ikiwa babu na babu zao wanaishi pamoja na tofauti za jinsi wanavyosherehekea Krismasi au siku za kuzaliwa…

Kwa kuleta nuance, tunaleta ulimwengu wote na inaruhusu watoto wote kufikiria juu ya njia zao za kipekee za maisha ya kila siku na jinsi licha ya tofauti hizo, sio tofauti na Nikhil na Jay.

Je, unafanyaje mada tata kama vile afya ya akili na uendelevu kuwashirikisha wasomaji wachanga katika mfululizo wako wa Sona Sharma?

Hadithi huanza na mhusika na ulimwengu unaonekana kupitia macho ya Sona.

Wasiwasi wa Sona ni mtazamo wake wa kipekee, ni uwezo wake mkuu na humruhusu kufikiri tofauti.

Iwe ana wasiwasi kuhusu kupata dada mpya, kupoteza rafiki bora au shida ya hali ya hewa, anatafsiri ulimwengu unaomzunguka kwa njia yake mwenyewe.

Kwa kuweka hadithi katika uzoefu wa Sona, tunapata kuona jinsi anavyopanga kusuluhisha tatizo - hii inawapa watoto wote wanaosoma kitabu wakala wa kukabiliana na mahangaiko yao wenyewe.

Wakati huo huo, njia yake ya kipekee ya kutatua tatizo huifanya kuwa ya kuchekesha na kujaa msisimko tunapobaini iwapo mipango yake itaisha kwa maafa.

Sona pekee ndiye anayeweza kuamua kuandamana dhidi ya harusi ya mwalimu wake au kugombea uchaguzi katika dakika ya mwisho na kutarajia mambo kutekelezwa.

Mara nyingi katika vitabu vya Sona, kuna mtu mzima mwenye busara ambaye hutoa mapendekezo na ushauri bila kumpiga Sona juu ya kichwa.

Hii inaonyesha watoto wanaweza kuzungumza wasiwasi wao na wengine, kuinua wasiwasi wao na sauti zao kusikilizwa.

Hii pia huwapa watu wazima wanaosoma kitabu pamoja na watoto, zana za kuwa wazi kwa mazungumzo kama haya na kushughulikia maswali yanayoulizwa na wasomaji wadogo.

Mafunzo ya waigizaji na madarasa bora yanaundaje usimulizi wako wa hadithi na muunganisho wa hadhira wakati wa ziara za shule?

Tangu nilipokuwa msichana mdogo, nimekuwa genge na mzembe.

Nimekuwa na wasiwasi kila wakati juu ya kuanguka usoni mwangu, kihalisi pia.

Hata hivyo, mazoezi ya kuwa msimuliaji simulizi yalinisaidia kuwa na ujasiri wa kuigiza.

Lakini pia nilitaka kustarehe jukwaani na nisiwe na wasiwasi ikiwa mambo hayaendi sawa na mpango.

Kwa hivyo, nilichukua madarasa ya waigizaji - ambayo kwanza nilifaulu kwa sababu nilikuwa mbaya sana katika kukamata mipira au kucheza mauzauza au kucheza kwa umaridadi - ilikuwa kana kwamba nilikuwa na mcheshi wa ndani muda wote.

Kuingia kwangu katika uboreshaji kulikuwa kwa sababu sawa - ninataka kuwa na uwezo wa kuunda hadithi bila kuwa na wasiwasi kuhusu mantiki - haswa nikiwa na watoto na tunatunga hadithi kwa kuruka.

Matukio haya yote mawili katika njia tofauti za kusimulia hadithi yalinisaidia kupumzika ninapokuwa jukwaani nikitumbuiza kwenye sherehe za kifasihi au shuleni.

Iliruhusu makosa na nafasi ya upumbavu na furaha na ajali hizo za furaha, ambazo pia huwawezesha watoto kuona kwamba si lazima wawe wakamilifu - wanaweza kutumia makosa yao, kuyacheka na kuyajenga...

Baada ya yote, loli za barafu ziligunduliwa na mtoto wa miaka 11 kimakosa.

Je, unaweza kushiriki tukio la kukumbukwa la warsha linaloonyesha jinsi usimulizi wa hadithi shirikishi unavyokuza ubunifu wa watoto?

Kuna nyakati nyingi za kupendeza wakati wa kusimulia hadithi na kuwasaidia watoto kutunga hadithi zao wenyewe.

Watoto wengi wanatishwa na maneno kama ubunifu na mawazo na wasiwasi wakati kwa namna fulani wanapaswa kuja na hadithi nje ya hewa nyembamba.

Lengo langu kuu ni kuvunja vizuizi hivyo na kuwaonyesha walimu na watoto jinsi inavyoweza kuwa ya kufurahisha na kwa mazoezi, sote tunaweza kugundua jinsi ya kutumia ubunifu na mawazo yetu.

Nilikuwa katika shule ya jiji la ndani isiyokuwa na uwezo sana wakati wa ziara ya mwandishi na nilikuwa nikiwaonyesha watoto jinsi ya kutunga hadithi. Msichana mmoja wa Kiasia hakuwa akijaribu chochote.

Nilipomuuliza, alisema aliambiwa na walimu na wazazi wake kwamba hakuwa na mawazo sana na hakufikiri angeweza kufanya hivyo.

Kwa hiyo, nilimwomba asahau kuhusu uandishi huo na nikamuuliza alipenda kufanya nini alipoenda nyumbani.

Alisema michezo ya video - hasa kuangalia kaka yake mkubwa akicheza.

Nikamuuliza itakuwaje iwapo kaka yake ataingizwa kwenye mchezo? BOOM! Kizuizi cha ubunifu wake kilivunjwa.

Alianza kuniambia jinsi angemfuata kwenye lango na kumwokoa na jinsi angeshinda vipengele viovu vya mchezo.

Alianza kuchora na kuandika kwa hasira na kengele ilipolia, alinijia na kushukuru sana kwa kumuonyesha yeye pia alikuwa na mawazo.

Huvunja moyo wangu kuona watoto wakifikiria hivyo wakiwa na umri wa miaka 10 na wasipoambiwa wangebeba maishani.

Ikiwa naweza kumgusa mtu mmoja katika kila warsha - kuwafanya waamini kwamba kuna hadithi kwa ajili yao na kuwahusu au wao pia wanaweza kuandika au wanastaajabisha kwa kile wanachofanya, kazi yangu imekamilika!

Ni vizuizi gani umekumbana navyo katika uchapishaji kama mwandishi wa Asia Kusini, na uliwashindaje?

Kama mwandishi kutoka kwa malezi yaliyotengwa anayeishi Magharibi, kuna vizuizi kadhaa ambavyo nimelazimika kuviondoa.

Mara nyingi sana hadithi tunazothamini na tunataka kusimulia na kupitisha hazina uhusiano wowote na wale wanaozituma na kuzichapisha.

Hakuna utamaduni wa pamoja ambapo wanaelewa hadithi ya Akbar na Birbal katika nafasi sawa na Arthur na
Mzunguko.

Kwa hivyo, ilinihitaji kutafuta njia ya kuifanya hadithi ivutie hadhira ya kisasa.

Mara nyingi, inaonekana kwamba uchapishaji na vyombo vya habari vingine hutazama hadithi za watu wachache kama kwa jumuiya hiyo pekee.

Watoto wote wanapenda kusoma kuhusu aina zote za hadithi, ikiwa masimulizi yanawavutia.

Watoto wanapenda hadithi nzuri, wahusika wa kuchekesha na vituko na ikiwa tutawaonyesha hadithi mbalimbali, wataweza kufahamu hadithi nyingi zaidi kuhusu watu kutoka asili zote.

Kinyume chake, bado kuna mwelekeo ambao waandishi wa wachache mara nyingi wanatakiwa kuandika ndani ya nafasi zao - kusimulia hadithi kuhusu uzoefu wao, kuandika tu kuhusu maisha yao ya wachache na si kuchunguza aina zote za hadithi kama wengine wanavyofanya.

Ingawa mara nyingi mimi huandika kuhusu watoto wa rangi, hasa watoto wa Asia/Tamil kama wahusika wakuu katika hadithi zangu, pia nataka wawe na matukio, wafumbue mafumbo na watafute mizimu na sio kuzungumza tu kuhusu vyakula au mavazi yao au malezi yao ya kitamaduni.

Kuna mengi zaidi kwetu sote kuliko tamaduni na kabila zetu.

Hadithi zangu kama vile Tiger Troubles na Sindhu na Shirika la Upelelezi la Jeet ni hadithi za kufurahisha ingawa wahusika na mipangilio ni ya Asia Kusini kwa asili.

Je, unatarajia watoto duniani kote watajifunza nini kutokana na hadithi zako?

Kwanza, nataka msomaji apende hadithi ambayo wamesoma hivi punde.

Furahia mzaha unaowafanya wacheke, wachangamkie mhusika ambaye wangependa sana kukutana naye na kuota kuhusu tukio ambalo pia hawawezi kusubiri kupata.

Pili, ninataka wasomaji waone kwamba watoto wa Asia wanaweza kuwa mashujaa wa hadithi zao pia.

Katika ulimwengu wa kweli, kampuni nyingi kubwa zaidi za teknolojia zinaendeshwa na wanaume wa Kiasia, mara nyingi wahamiaji, lakini katika vitabu vya watoto, sisi sio mashujaa na mashujaa.

Kwa kuwafanya watoto wa Kihindi kuwa wahusika wakuu, ninataka kuonyesha ulimwengu kwamba wao pia wanaweza kuwa mashujaa na kuokoa siku.

Je, fasihi ya watoto itabadilikaje katika utofauti na uwakilishi katika muongo ujao?

Anuwai za vitabu vya watoto nchini Uingereza na Marekani zinaongezeka polepole.

Ni sasa ambapo kazi halisi inaanza - tunahitaji sauti zaidi ili kusimulia hadithi mbalimbali ili msomaji aweze kuelewa nuances.

Kupitia kizazi kijacho, tunatumai kuwa tutaweza kusimulia aina zote za hadithi - sio tu kuhusu uzoefu wetu wa maisha - lakini hadithi yoyote tunayotaka kusimulia.

Msaada mkubwa lazima utoke kwa jamii zetu.

Tunapaswa kutafuta waandishi ambao wanasimulia hadithi ambazo tunaweza kuhusiana nazo na kwa kuwaunga mkono, kununua vitabu vyao na kusoma hadithi zao, tunaweza kuunda mandhari tajiri ya kitamaduni ambamo wasomaji na waundaji wanaweza kufanya mazungumzo.

Hii itakuwa na athari kwa ulimwengu mzima.

Je, una ushauri gani kwa waandishi wanaotaka kuandika na kuleta matokeo?

Kwa yeyote anayetaka kuwaandikia watoto, ningependekeza asome vitabu vya sasa vinavyochapishwa kwa ajili ya watoto.

Vitabu ambavyo tunaweza kuwa tumesoma tukiwa watoto sio tu vimepitwa na wakati kutoka kwa mtazamo wa kiteknolojia lakini pia kwa heshima na hisia.

Daima kuandika. Ikiwa unataka kuwa mwandishi, hakuna njia mbadala ya kuandika. Andika kadri uwezavyo. Andika kile kinachokufanya uwe na hamu ya kujua, andika kile kinachokufurahisha na kuunda mshangao.

Hii itatuleta karibu na wasomaji. Sio lazima kila wakati tuandike kile kinachouzwa, lakini tunapaswa kuandika kile tunachopenda na shauku, upendo na shauku itaingia kwenye maneno kwenye ukurasa.

Na mwishowe, ningependa kusema kwamba kuandika kwa watoto ni jukumu.

Inatubidi tufanye kazi ili kuunda hadithi ambazo zimejaa furaha na moyo kuhusu mambo tuliyopenda tukiwa mtoto.

Hakuna haja ya kuhubiri kupita kiasi au kuwapa mambo tunayofikiri wanapenda. Watoto wataliondoa hilo haraka sana na kukiweka kitabu kando.

Hadithi kuu zina njia ya kukaa katika akili za watoto kwa miongo kadhaa ijayo na kuwa na athari ya kudumu.

Chitra Soundar anagusia wajibu wa kuwaandikia watoto na kile anacholenga kuathiri na hadithi zake za kichekesho.

Kwa mfano, mazungumzo hufungua juu ya mada nyingi kama vile urafiki, afya ya akili, na familia mbili za urithi, kutaja chache tu.

Hadithi hizo hujitokeza kwa ustadi na zinalenga kuwatia moyo watoto kuwa wahusika wakuu katika maisha yao wenyewe.

Kwa sasa, Chitra Soundar anajitosa katika vipindi vya Runinga kulingana na vitabu vyake na mawazo asilia.

Gundua zaidi kuhusu Chitra na hadithi zake za kuvutia kwa kubofya hapa!